Week 7 Stewart Island
Door: Roel de Dooij
Blijf op de hoogte en volg Roel
27 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Stewart Island/Raikura
De zuidelijkste stad ter wereld en de meest zuidelijke eiland van Nieuw Zeeland heb ik afgelopen week bezocht. Invercargill is de meest zuidelijke stad, maar zoals veel locals zelf al zeggen is het een 'shithole'. Hier ben ik dan ook maar een klein uurtje verbleven om vervolgens verder te reizen richting Stewart Island. Van de 'avontuurlijke' Straybus waren er uiteindelijk maar een tiental mensen die verder reisden richting Stewart Island. Hiervan verbleven zo een 6 mensen maar 1 dag. Stewart Island heeft een grootte van 1746km2 en bestaat uit in 1 dorpje Oban met 400 inwoners. In 1 dag kan je dus vrijwel niks van dit eiland. Maar goed ik wou sowieso de Great walk op Stewart Island doen. Naast mij was er maar 1 persoon die deze wandeling ook wou doen. Dus heb ik besloten de Rakiura track (great walk) samen met Ayla ( Ned) te lopen.
De eerste nacht heb ik in een klein knus hostel geslapen. In de avond kwamen een aantal Kakas, inlandse vogel, voedsel halen bij het hostel. De Kaka llijkt veel op de Kea, die ik in Milford sound heb gespot. Opvallend aan de Kaka is de rode kleur onder zijn vleugels.
In de ochtend zijn we om 7 uur opgestaan om met de Rakiura track van start te gaan. De eerste dag hebben we de eerste 8km deels langs de kust gelopen. Daarna ging de tocht 15km verder door het regenwoud van Stewart Island. Tijdens het gedeelte van de inlandtrack heb ik nog een hert gespot en heb mijn best gedaan om een kiwi te spotten met daglicht. Op Stewart Island leven circa 13.000 Kiwi's. Even ter vergelijking dit zijn meer kiwi's dan op het gehele zuidereiland. Toch is het nog lastig om een kiwi te spotten, omdat dit een nachtdier is.
Na 23km te hebben gelopen zijn we aangekomen bij de Port William hut. Deze hut heeft een prachtig uitzicht over de zee en ligt tegen het regenwoud aan, het teritorium van de kiwi. Nadat ik mijn slaapzak op mijn matrasje had gelegd ben ik naar het strand gelopen. Het strand zag er echt super gaaf uit. Tussen het zand zaten kleine glimmende deeltjes, die verdacht veel op goud leken. Dit ben ik meteen gaan vragen aan een medewerker van DOC (Department of Conversation). Hij stelde mij jammer genoeg teleur door te vertellen dat het niks waard is. De glimmende deeltjes zijn van een bepaald soort rotsblokken afgesleten door het zoute water.
Na de omgeving van de hut verkend te hebben zag ik in de verte dat de medewerker van DOC aan het vissen was. Dit wou ik graag van dichterbij zien dus ben ik er naartoe gelopen. Na een praatje gemaakt te hebben vond de man mij wel aangenaam gezelschap en heb ik de hengel een aantal keer mogen uitgooien. Uiteindelijke resultaat; 9 vissen in 45 minuten tijd. Nadat we terug op het strand waren heeft de man meteen een vis schoon gemaakt die ik vervolgens meteen in een pan met kokend water heb gegooid. Echt super!! Nog nooit zo een verse vis gegeten.
In de avond begon het zeer hard te regenen en hebben we geen kiwi meer kunnen spotten. De volgende dag werd ik wakker met keelpijn en een flinke verkoudheid. Klein tegenvallertje. Nadat het in de ochtend weer droog was hebben we de Port William hut verlaten en zijn we terug gelopen richting Oban. Tijdens de gehele wandeling zijn we een aantal oude machines en spoorrailsen tegengekomen. Dit zijn resten uit het bosbouwtijdperk van het eiland.
Aan het eind van de track zijn we door een grote ovale ronde gelopen. Dit symboliseert een ketting die Stewart Island met het zuidereiland verbindt. De maoris zien Stewart Island als het anker van het zuidereiland dat een schip symboliseert. Op het zuidereiland komt eenzelfde ketting uit de oceaan, zodat het anker verbonden is met het schip.
In de avond ben ik nog even kort naar de lokale oub in Oban gegaan, omdat ik van veel mensen gehoord heb dat de locals hier nogal apart zijn. Eerste dat opvalt in de pub is dat alle locals met laarzen (gumboots) lopen. Vrijwel de gehele bevolking van Oban werkt in de visserij. Werk je niet in de visserij, dan ben je eigenaar van de supermarkt of van 1 van de 2 hostels. De rest van de woningen zijn vakantiehuizen. In de pub heb ik een Zwitserse jongen leren kennen die al 11 maanden in de visserij werkt op Stewart Island en zelf ook al een beetje maf begon te worden. Maar goed hij heeft samen met een Amerikaanse vriendin van hem mij een perfecte locatie laten zien om een kiwi te spotten en jawel na een klein uur heb ik mijn eerste kiwi in het wild gespot!!
De volgende dag zijn we naar Ulva Island gegaan, dit is 1 van de enige eilanden die roofdier vrij zijn en waar nog veel inlandse vogels leven. Om op Ulva Island te komen hebben we de watertaxi gepakt. Aangekomen op Ulva Island kregen we een returnticket dat bestond uit een blad van een inlandse boom, waar met pen, Ulva Island op geschreven was. De achterkant van deze bladen gebruikten ze vroeger ipv papier om post naar elkaar te sturen. Op Ulva Island hebben een wandeling gedaan over het gehele eiland en heeel veel inlandse vogels gezien. Geweldig om te zien!!
In de middag hebben we de ferry weer terug gepakt richting Bluff om vervolgens nog nacht in Queenstown te slapen en daarna weer door te gaan naar Mt Cook.
De eerste nacht heb ik in een klein knus hostel geslapen. In de avond kwamen een aantal Kakas, inlandse vogel, voedsel halen bij het hostel. De Kaka llijkt veel op de Kea, die ik in Milford sound heb gespot. Opvallend aan de Kaka is de rode kleur onder zijn vleugels.
In de ochtend zijn we om 7 uur opgestaan om met de Rakiura track van start te gaan. De eerste dag hebben we de eerste 8km deels langs de kust gelopen. Daarna ging de tocht 15km verder door het regenwoud van Stewart Island. Tijdens het gedeelte van de inlandtrack heb ik nog een hert gespot en heb mijn best gedaan om een kiwi te spotten met daglicht. Op Stewart Island leven circa 13.000 Kiwi's. Even ter vergelijking dit zijn meer kiwi's dan op het gehele zuidereiland. Toch is het nog lastig om een kiwi te spotten, omdat dit een nachtdier is.
Na 23km te hebben gelopen zijn we aangekomen bij de Port William hut. Deze hut heeft een prachtig uitzicht over de zee en ligt tegen het regenwoud aan, het teritorium van de kiwi. Nadat ik mijn slaapzak op mijn matrasje had gelegd ben ik naar het strand gelopen. Het strand zag er echt super gaaf uit. Tussen het zand zaten kleine glimmende deeltjes, die verdacht veel op goud leken. Dit ben ik meteen gaan vragen aan een medewerker van DOC (Department of Conversation). Hij stelde mij jammer genoeg teleur door te vertellen dat het niks waard is. De glimmende deeltjes zijn van een bepaald soort rotsblokken afgesleten door het zoute water.
Na de omgeving van de hut verkend te hebben zag ik in de verte dat de medewerker van DOC aan het vissen was. Dit wou ik graag van dichterbij zien dus ben ik er naartoe gelopen. Na een praatje gemaakt te hebben vond de man mij wel aangenaam gezelschap en heb ik de hengel een aantal keer mogen uitgooien. Uiteindelijke resultaat; 9 vissen in 45 minuten tijd. Nadat we terug op het strand waren heeft de man meteen een vis schoon gemaakt die ik vervolgens meteen in een pan met kokend water heb gegooid. Echt super!! Nog nooit zo een verse vis gegeten.
In de avond begon het zeer hard te regenen en hebben we geen kiwi meer kunnen spotten. De volgende dag werd ik wakker met keelpijn en een flinke verkoudheid. Klein tegenvallertje. Nadat het in de ochtend weer droog was hebben we de Port William hut verlaten en zijn we terug gelopen richting Oban. Tijdens de gehele wandeling zijn we een aantal oude machines en spoorrailsen tegengekomen. Dit zijn resten uit het bosbouwtijdperk van het eiland.
Aan het eind van de track zijn we door een grote ovale ronde gelopen. Dit symboliseert een ketting die Stewart Island met het zuidereiland verbindt. De maoris zien Stewart Island als het anker van het zuidereiland dat een schip symboliseert. Op het zuidereiland komt eenzelfde ketting uit de oceaan, zodat het anker verbonden is met het schip.
In de avond ben ik nog even kort naar de lokale oub in Oban gegaan, omdat ik van veel mensen gehoord heb dat de locals hier nogal apart zijn. Eerste dat opvalt in de pub is dat alle locals met laarzen (gumboots) lopen. Vrijwel de gehele bevolking van Oban werkt in de visserij. Werk je niet in de visserij, dan ben je eigenaar van de supermarkt of van 1 van de 2 hostels. De rest van de woningen zijn vakantiehuizen. In de pub heb ik een Zwitserse jongen leren kennen die al 11 maanden in de visserij werkt op Stewart Island en zelf ook al een beetje maf begon te worden. Maar goed hij heeft samen met een Amerikaanse vriendin van hem mij een perfecte locatie laten zien om een kiwi te spotten en jawel na een klein uur heb ik mijn eerste kiwi in het wild gespot!!
De volgende dag zijn we naar Ulva Island gegaan, dit is 1 van de enige eilanden die roofdier vrij zijn en waar nog veel inlandse vogels leven. Om op Ulva Island te komen hebben we de watertaxi gepakt. Aangekomen op Ulva Island kregen we een returnticket dat bestond uit een blad van een inlandse boom, waar met pen, Ulva Island op geschreven was. De achterkant van deze bladen gebruikten ze vroeger ipv papier om post naar elkaar te sturen. Op Ulva Island hebben een wandeling gedaan over het gehele eiland en heeel veel inlandse vogels gezien. Geweldig om te zien!!
In de middag hebben we de ferry weer terug gepakt richting Bluff om vervolgens nog nacht in Queenstown te slapen en daarna weer door te gaan naar Mt Cook.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
